De eerste dagen in Nepal

Dag 1 en 2 

Na de vlucht komen we toch best moe aan in Kathmandu, want: niet geslapen en dus een nachtje overgeslagen. Het eerste deel van de reis - uitgevoerd door Emirates - was riant! Alle 4 plekken in de rij voor onszelf. Helaas, het deel van Dubai naar Kathmandu door Fly Dubai, is minder luxe: na eerst van hot naar her te zijn gereden met een shuttlebus op het vliegveld moeten we nog bijna rennen om de vlucht te halen. En dat terwijl we ruim 2 uur hadden! Vervolgens zat Hans zo'n beetje dubbelgevouwen tussen Susan en een medepassagier in. 

Gelukkig staat op Kathmandu de shuttlebus van het hotel klaar en kunnen we zo instappen. Het hotel is prima en de eerste dag doen we rustig aan: geld pinnen, kleine boodschappen en de buurt verkennen. Daarna relaxen in het zwembad met een schitterend uitzicht op de heuvels, stupa's en een Tibetaans klooster. ‘s Avonds heerlijk Indiaas eten in het hotel en op tijd naar bed.

De volgende dag met de taxi naar Boudhanath stupa. Prachtig weer; warm! En een leuke taxichauffeur (Radju genaamd) met praatjes voor tien. Bij Boudhanath rustig rondgelopen; het blijft een bijzondere, kleurrijke plek. Er zijn weinig toeristen. Na de lunch op een rooftop-terras, lopen we in ruim 1,5 uur naar het Kopan-klooster. Daar genieten we van een biertje op een terras met prachtig uitzicht op Kathmandu. De terugtocht is geweldig; ongelofelijk kleine, volle straatjes en van alles te zien. Het is die dag ‘Fathers day’: dat wordt uitgebreid gevierd met kadootjes en hoofdtooien voor vaders, ceremonies bij tempels en veel eten. 

Terug in het hotel meteen het stof eraf gezwommen en ‘s avonds momo’s (dumpling) gegeten vlakbij het hotel met een vreemd lokaal drankje: mierzoet, geen succes!

Dag 3 en 4

‘s Ochtends brengt Radju ons onder begeleiding van weer mooie verhalen naar Bhaktapur, de plek waar we 7 jaar geleden als vrijwilliger in het kindertehuis ‘Swarga’ hebben geholpen. Er is meteen herkenning en een apart, blij gevoel als we de poort van het historische centrum binnenlopen. 

Toch zijn we ook geschokt: we weten natuurlijk dat de aardbeving veel schade heeft aangericht maar toch is het confronterend om te zien hoeveel historische bouwwerken en huizen nog steeds gestut en herbouwd moeten worden. Wat een enorme impact heeft dat gehad! 

Allereerst maar op zoek naar het guest house dat verbonden is aan Swarga en nog in aanbouw was toen wij er waren. Hans hoopt er zo naar toe te lopen maar de wirwar van straten, oude en nieuwe huizen blijken toch teveel een doolhof. Uiteindelijk leiden 3 kleine mannetjes ons er naar toe. We worden tot onze verrassing opgevangen door Krishna, de man die destijds de leiding had in Swarga; hij heeft dit inmiddels overgedragen maar is er nog vaak te vinden. Hij woont met zijn gezin in het guest house sinds hun oude huis door de beving is verwoest. 

We dolen wat rond in Bhaktapur en halen herinneringen op: aan het tehuis, aan het guest house waar we toen verbleven, aan de tijd met Joyce, die samen met Krishna de leiding in het tehuis had en via we het vrijwilligerswerk deden, en aan de avonden met Ira, de vriendin die we hier hebben leren kennen.   

Krishna en zijn vrouw staan erop dat we s’ avonds bij hen eten (‘family diner’) - heel gezellig - en de volgende dag gaan we naar het tehuis. Zo leuk om terug te zijn! De oudste kinderen van toen hebben het tehuis inmiddels verlaten, maar een aantal is er nog en herkent ons (en wij hen! :-) ). Het tehuis zelf is weinig veranderd, behalve de nieuwe bijgebouwtjes in de tuin die nu gebruikt worden voor de therapie van de kinderen. Na een korte rondleiding - we willen niet teveel storen in de dagelijkse dingen - gaan we door.

Na een tour naar het grootste shiva-standbeeld ter wereld vertrekken we weer richting Kathmandu. Een rit van 12 kilometer waar we ruim een uur over doen. Maar we vervelen ons niet: het krioelende verkeer met taxi’s, brommers, voetgangers, vrachtwagens dwars door en langs elkaar, over nog steeds bar slechte straten, de zwerfhonden, koeien midden op de straat en dan ergens daar tussenin de onverstoorbare verkeersregelaar. Een belevenis, zo’n taxirit.

Nog één dagje hier in Kathmandu en dan vertrekken we naar Bhutan: we zijn heel benieuwd!