Van Sydney naar Melbourne

De twee weken in Sydney zijn heerlijk; we hebben rustig de tijd om alles te zien. We gaan een dag  naar Balmoral beach, slenteren bij The Rocks en Circular Quay, wandelen over de Harbour Bridge, bezoeken een concert in het Operahouse, lopen bij Bondi beach en zwemmen in het oude olympische zwembad aan de voet van de Harbour Bridge. Ook varen we een middagje mee in de stuurhut van de ferry met kapitein Henk die we kennen via vrienden. 

We hadden voor oudejaarsavond vlakbij ons appartement in North Sydney een strategisch plekje in gedachten om het het vuurwerk te zien. Maar op de dag zelf krijgen we van Henk een uitnodiging om mee te gaan op een zeilboot van vrienden van hem in Sydney Harbour. Het blijkt nog een behoorlijke uitdaging om bij de boot aan de andere kant van de stad te komen, want wat een drukte: hordes mensen, wegafzettingen, stopgezette ferry- en OV-diensten. Maar het lukt. En een paar uur later zitten we dan zomaar, samen met een gezellig groepje mensen, op poll position vlakbij de Harbour Bridge te wachten op het vuurwerk. Er is veel discussie geweest of het niet afgelast zou moeten worden in verband met de bosbranden en daar hadden we uiteraard alle begrip voor gehad. Maar toen het uiteindelijk toch doorging, was het echt een belevenis om zo het nieuwe jaar in te gaan! 

De eerste dag van 2020 beginnen we met een nieuwjaarsduik op Bondi beach, samen met een paar honderd andere Nederlanders, compleet met Unoxmuts J. Niet-Nederlandse toeristen die rustig op het strand liggen, worden bijna onder de voet gelopen. Ze vragen wat er toch aan de hand is en willen zelfs met de hossende Nederlanders op de foto. Komisch.

We houden intussen het nieuws over de bosbranden goed in de gaten. De situatie – en dan met name aan de (zuid)oostkust - wordt steeds ernstiger en de adviezen om er weg te blijven serieuzer. De berichten verschillen per dag, maar gelukkig zijn we flexibel met de camper en dus beslissen we op het laatste moment welke route we nemen richting Melbourne. We hebben regelmatig contact met Carter en Santiago die we in Alice Springs hebben ontmoet. Ze wonen in Bermagui aan de oostkust en hadden ons uitgenodigd om langs te komen op de weg naar Melbourne. Uiteindelijk kunnen ze zelf na hun trip niet terug naar huis omdat het dorp is geëvacueerd. Als wij uit Sydney vertrekken, logeren zij noodgedwongen nog bij familie, een uurtje van Sydney. Maar ze zijn gelukkig ongedeerd en hun huis is gespaard gebleven.

De laatste weken in Australië zijn nu echt begonnen. We rijden vanuit Sydney in 3 dagen zo snel mogelijk met een grote boog om de brand- en rookgebieden heen, richting het westen. We houden de apps met actuele info over de branden en het verkeer in de gaten. Op basis van informatie van andere reizigers die vanuit Melbourne reizen, veranderen we de route tussentijds nog een keer om de dikste rook te vermijden. En hoewel we zo nu en dan wat ‘mistig’ zicht hebben, valt het over het algemeen mee. We overnachten op showgrounds in kleine boerengehuchten en stuiten onderweg nog op een silo-art trail: een route met door kunstenaars beschilderde graansilo’s. Veel leuker dan de vele kale silo’s die verder we in dit graangebied tegenkomen.   

We rijden nog iets verder naar het westen door het achterland van Victoria en blijven dan een paar dagen in Mildura op een camping aan de Murray river. We hebben een mooi plekje met uitzicht op de rivier. Het is 42 graden dus we zijn blij dat we staan en de airco kunnen aansluiten, maar helaas; als we deze aandoen, slaat de veiligheidszekering in de stroompaal van de camping door. En dat blijft hij doen, hoe vaak we ook resetten. Er komen een paar aardige technische mannen van de camping kijken. Nadat we een nieuwe kabel, een andere stroompaal en zelfs een andere plek hebben geprobeerd, is het probleem nog niet opgelost en bellen we toch de verhuurmaatschappij maar eens. Daar weten ze meteen wat er aan de hand is: de airco is van de nieuwste lichting en vraagt meer stroom dan schakelaars op sommige campings aankunnen. Raar verhaal! En oh ja, er is niets aan te doen. Als we willen kunnen we naar Adelaide (4 uur) of Melbourne (5 uur) rijden om de camper te ruilen voor een andere, oudere camper. Andere optie is een ventilator te kopen op hun kosten. Dat laatste doen we eerst maar om de komende nachten met 27 graden in het vooruitzicht door te komen. Met de deuren en ramen open, de klamboe provisorisch opgehangen en de ventilator aan, gaat het eigenlijk best. Tenslotte hebben echte backpackers ook geen airco. :-)

Onze volgende stop is Halls Gap, bij Grampians National Park. In de omgeving en op de camping wemelt het van de kangoeroes, emu’s en kaketoes en het nationale park is prachtig: ruig, groen, watervallen en mooie wandelpaden. Het is moeilijk voor te stellen dat er een paar honderd kilometer verderop zoveel branden zijn en mensen nog steeds moeten evacueren. Aan de andere kant horen we ook dat toeristen zelfs al weer naar door de branden getroffen gebieden gaan. En dat wordt door de toeristenbureaus ook gestimuleerd om zo het toerisme zo snel mogelijk weer op gang te brengen.   

Wij gaan verder naar de zuidkust en volgen daarna de Great Ocean Road van west naar oost. De  route kun je in theorie in één dag doen, maar we hebben nog ruim een week en doen het dus heel rustig aan. We maken een paar uitstapjes naar het binnenland en weer terug. We blijven een paar dagen in Portland en spotten daar de eerste koala’s; in de boom op de camping zitten een moeder met jong. 

Het weer wordt de dagen erna minder maar toch genieten we de laatste week van de kleine kustplaatsjes en het Great Otway National Park. En het frisse weer heeft een voordeel: we hebben de airco niet meer nodig. Iedere dag rijden we een stukje en overnachten we in een andere plaats. Een hoogtepunt is een plek op een boerenerf in Apollo Bay waar we alleen de vogels, schapen en koala’s horen. En het is ongelofelijk hoeveel kabaal de koala’s maken: vooral ‘s avonds horen we een hard  snurkend, knorrend geluid.

En nu zijn we dan aangekomen in Melbourne, onze eindbestemming in Australië. We zijn gisteren naar de Australian Open geweest. Wat een happening: we hebben drie wedstrijden gezien en verder  genoten van het festivalsfeertje. Leuk om een keer mee te maken. We hebben nu nog 2 dagen in de stad voor we woensdag de camper inleveren. Donderdag de 26e vliegen we naar Bangkok en 2 weken later, op 10 februari, landen we op Schiphol. Dit zal het laatste uitgebreide verslag van onze reis zijn, maar we laten het weten als we weer veilig thuis, onder de rook van de Martinitoren, zijn aangekomen. Tot dan!