West-Australië: Van Broome naar Perth

In Broome hebben we alvast gekeken naar wat onze volgende stop zal zijn en we besluiten naar ‘Barn Hill cattle station’ te gaan: een camping bij een ranch met duizenden hectares land en zo’n 8000 koeien. Het ligt direct aan zee, een stuk van de grote weg af. We moeten over een 9 km-lange gravel road maar dat kan nog met onze camper; we mogen maximaal 12 km. Ook moeten we een paar keer de auto uit (in zo’n 43 graden) om de hekken te openen en te sluiten, maar het is het waard! De camping is basic maar geweldig: superruime plekken, uitzicht op zee, douches met boven zicht op de blauwe lucht en we kunnen hier zelfs een pizza bestellen; wel een dag van te voren, maar toch.. Er zijn maar een paar andere gasten en we hebben het strand zo’n beetje voor onszelf. De strandwandelingen zijn prachtig, het zwemmen veilig en het is hier zo rustig dat Hans kan z’n drone voor het eerst de lucht in kan sturen. Het plan was 1 overnachting, maar we plakken er toch eentje aan vast. De pizza die we meteen maar voor dag 2 hebben besteld, wordt aan de camperdeur bezorgd en genietend van de zonsondergang, komen we tot de conclusie dat dit het mooiste plekje tot nu toe is. Later merken we dat kamperen bij ranches heel populair is; we zullen op onze route naar het zuiden nog regelmatig op dit soort plekken overnachten. 

Na Barn Hill aan de kust, gaan we weer landinwaarts, richting Karijini National Park. Om op de bushcamping in het park te kunnen overnachten, moeten we vooraf reserveren. Dat doen we, zodat we verzekerd zijn van een plekje. Het park is prachtig: ruige rotsen, watervallen, verkoelende  zwemplekken en mooie wandelpaden. Dat wandelen doen we ‘s morgens meteen om 6.30 uur want overdag is het nu echt te heet! En droog. Er is de laatste tijd (te) weinig regen gevallen dus er is in deze omgeving onderweg weinig groen te zien. Wel veel rood zand. Alles zit eronder; onze voeten, schoenen, de camper, kleren en zelfs de witte papegaaien zitten onder het rode stof. En veel vliegen! De eerste dagen lachen we mensen nog voorzichtig uit om hun hoed met vliegennetje, maar na een paar dagen wapperen, slaan en blazen lijkt het opeens toch niet zo’n raar idee.

Na Karijini rijden we via een mooie route weer richting de kust, soms uren achter elkaar zonder een andere auto tegen te komen. Helaas verliezen we ook nog best wat tijd omdat we onverwacht op een gravel-weg stuiten. Onze navigatie geeft aan dat het maar 6 kilometer is en dat klopt, maar vervolgens volgt er nog een stuk van 40 kilometer. Dat gokken we toch maar niet met de camper..

Ook even schrikken is het, als we onderweg door een van de vele roadtrains (vrachtwagens met aanhangers van in totaal soms zo’n 50 meter lang) een steen tegen onze voorruit krijgen. Susan rijdt en het geeft een gigantische klap.. De voorruit zit er nog in, maar nu wel met een enorme ster. We bellen met de verhuurmaatschappij en we moeten met de Australische Carglass overleggen of het gerepareerd kan worden of dat er een nieuwe voorruit in moet. Dit laatste blijkt het geval maar de ruit is niet op voorraad en moet besteld worden. Ze verzekeren ons dat het geen gevaar oplevert en dat de ster het waarschijnlijk wel houdt tot Perth. Omdat we ook eigenlijk geen zin hebben om 3 dagen op een nieuwe voorruit te wachten, rijden we door. 

Richting de kust stoppen we nog een keer voor een overnachting op een ranch, Cheela Plains. We komen aan de praat met een Australisch stel en een jong Zweeds stel dat met een auto en tent aan het reizen is. Als het donker wordt, willen we nog even douchen. Hans vind het een beetje overdreven maar we nemen toch toch maar een zaklamp mee richting de douches en gelukkig maar. Halverwege richt Hans de zaklamp naar beneden en een meter voor hem kruipt een behoorlijke slang over het pad. Hij beweegt richting de tent waarin het Zweedse stel al onder de wol ligt. We roepen snel de Australiërs, maar ook hun kennis van de natuur rijkt niet ver genoeg. Geen idee of ie giftig is. Terwijl wij beloven de slang in het oog te houden met de zaklamp, halen zij de campingbeheerder. We twijfelen of we het Zweedse stel al moeten waarschuwen, maar de beheerder is gelukkig snel ter plaatse. ‘Ooohh, this is a beautifull, harmless snake’!! en dat is genoeg om het Zweedse stel in hun pyjama’s de tent uit te jagen. We hebben een hoop lol met z’n allen en de campingbeheerder vertelt honderduit over deze beauty, een phytonsoort. Weer iets geleerd.. 

De volgende stop is Cape Range National Park bij Exmouth. Een beschermd natuurgebied met kilometers lange witte stranden, helder turquoise-blauwe zee en in het binnenland een ruig, rotsachtig landschap. We blijven hier 3 dagen om te zwemmen, te snorkelen en wildlife te spotten. We zien prachtig gekleurde vissen, schildpadden, rifhaaien, zee- en visarenden, pelikanen, rots-wallaby’s, hagedissen, emu’s etc. Geweldig! Tijdens een tour spotten we nog twee bultrug-walvissen. Zij migreren in deze periode naar het zuiden en hier in Exmouth zijn ze gelukkig nog. Jammer genoeg springen ze niet uit het water zoals alle folders doen beloven :-), maar we vinden het evengoed mooi. 

En dan, op naar Coral Bay en het Ningeloo reef. Onderweg overnachten we bij Bullara station. Weer een mooi plekje en wat een onvoorstelbaar groot gebied hoort er bij de ranch. De kuddes koeien zien we alleen in de verte als we een bushwandeling maken, maar op het terrein zelf lopen de schapen, paarden en een stier vrij rond. Verder een makke Australische trap (grote vogelsoort), Charlie, en zelfs een makke kangoeroe, Maggie. De douches en toiletten zijn gemaakt van natuurlijke materialen: een boom midden in de doucheruimte, de douchekop is een emmer met gaatjes, de kledinghaken zijn omgebogen hoefijzers etc. Echt leuk gedaan. Hier ontmoeten we ook voor het eerst Nadine en Jorg, een Duits stel waar we een paar gezellige happy hours mee vieren als we ze later opnieuw treffen in Coral Bay en in Kalbarri. 

In Coral Bay boeken we een tour om te gaan zwemmen met mantaroggen. De manta’s worden gespot door een vliegtuigje en als we het water in gaan, zwemmen ze recht op ons af en onder ons door. Fantastisch! Onderweg gaan we nog twee keer van boord om te snorkelen. We zien hier koralen, schildpadden en een waterslang. 

Na een tussenstop in Shark Bay en Denham, een leuk kustplaatsje, blijven we een paar dagen in Kalbarri waar we willen wandelen in het gelijknamige National Park. Tijdens de wandeling van 3,5 uur lopen we een eindje op met een Poolse man die al 40 jaar in Adelaide woont en een groepje Nederlanders die Hans als mede-Groninger herkennen door z’n Groningse-vlag-sokken die hij voor vertrek van zijn zaalvoetbalteam kreeg. De ouders blijken vlakbij ons te wonen en bezoeken hun zoon die met z’n Australische vriendin sinds kort in Perth woont. 

Op weg naar Perth doen we nog een aantal kleine plaatsjes aan – o.a. een geweldige overnachtingsplek op campsite Miligan Island. De temperatuur is inmiddels naar normale proporties gedaald (tussen de 20 en 25 graden) en ’s nachts is het soms zelfs best fris zodat we in plaats van de airco, nu  gebruik maken van het dekbed dat we in eerste instantie niet dachten nodig te hebben hier aan de westkust.

We plannen voor Perth nog een dag Rottnest Island om quokka’s te spotten, een klein soort kangoeroe dat nagenoeg alleen nog voorkomt op twee eilandjes hier aan de Westkust. Wetenswaardigheidje: Rottnest Island dankt z’n naam aan de Nederlandse VOC-kapitein Willem de Vlamingh die hier in de 17e eeuw aankwam en dacht dat de quokka’s ratten waren. Hij noemde het eiland Ratten-nest-eiland, later verbasterd naar ‘Rottnest Island’. 

En nu zijn we dan aangekomen in Perth. We blijven hier een paar dagen in een appartementje en halen donderdag as onze volgende camper op, waarmee we tot de kerstdagen op pad gaan. Op naar Zuid-Australië, Alice Springs en Sydney!